3 dagen onderweg

Daar stonden we dan..op Schiphol, afscheid te nemen. Opeens was het moment daar! De reis waar ik al jaren over praat, zoveel 'voorpret' van heb gehad maar ook ontzettend spannend vond.
Na de cliché groepsfoto en de tranen, door de douane, op naar de gate.
Ik heb nog nooooooit, maar dan ook noooooit zo een chaotische groep mensen bij elkaar gezien. (Het was zo erg dat de douane me succes wenste met de vlucht en een stewardess tegen me aan begon te roddelen over andere passagiers terwijl ze drinken uitdeelde)

Eenmaal op Delhi, moest ik wachten bij de transfer waarbij een meneer mij vertelde dat ik moest wachten op de KLM stewardessen (die niet kwamen) en zij me zouden helpen.. Toen ik er een zag lopen liep ik ernaartoe om vervolgens een blik te krijgen waardoor ik bijna achterlijk leek.. ze vroeg aan een mevrouw van de transfer 'uhh, can you help her'? Waarop de vrouw antwoordde: offcourse!! En ik rustig door de transfer kon. (Waren die 4 vragende woorden van de KLM stewardess nou echt nodig?)

Op Delhi heb ik gewacht op m'n volgende vlucht, bij de starbucks (offcourse). De vlucht maar Delhi leek wel een kermis attractie, we gingen echt alle kanten op.. Feestje!! Het was 9 uur sochtends plaatselijke tijd (5 uur sochtends in NL) en we kregen een warme tandori maaltijd (midnightsnack!!) (wel maar even overgeslagen)

Op Kathmandu een visum aanvragen is een kunst (zie foto)! Maaaar het is gelukt.. Helaas kwam ik erachter toen ik bij de bagageband stond, dat mijn bagage niet is meegekomen vanuit Delhi, morgen (vandaag) moest ik terugkomen en dan zou het er staan (jippie!) (2 dagen in dezelfde kleding is okay als backpacker zijnde toch?)

Ik werd opgehaald door een werknemer van Bishnu (iemand die hier veel voor mij regelt), hij stond met een bordje klaar waar Mila-Marie op stond (even eerlijk, wie heeft dat nou nooit gewild?), vanaf dat moment ging ik totale chaos in.. De chaos van Kathmandu.

Even een kleine beeldvorming:
Koeien en zwerfhonden lopen over straat, iedereen is aan het toeteren (meestal voor no reason), iedereen rijdt door elkaar, als je eigen weghelft te druk is ga je toch lekker op de andere kant rijden?!, motoren met 3 personen erop, geen stoplichten, geen rotondes.

M'n hotel voor nu is best relaxt, het hotel waar ik morgen naartoe ga iets minder.. Maar prima te doen. Heb een geweldig uitzicht waar ik nu zit (zie foto), en ik heb stroom!! Lang leven stroom in Nepal.

Vandaag zou ik m'n backpack op kunnen halen op het vliegveld. de man die mij gister haalde, bracht me vandaag weer. Ik ben 3 uur bezig geweest, 4 keer doorverwezen en heb daarvan denk ik wel 2 uur zitten wachten.. Maar geen backpack. Wel vroegen ouders (Nepalees), of hun kind met me op de foto mocht.. Best vreemd, niet eens naar de reden gevraagd.
Als laatste werden we doorverwezen naar het hoofdkantoor, dus op naar het hoofdkantoor van India Airways in Kathmandu. Verhaal gedaan, ze gaan het uitzoeken.. Ik word morgen terug gebeld. Nogsteeds geen backpack, dus maar nieuwe kleren kopen!(ook niet erg)

Vanaf het hoofdkantoor zijn we gaan lopen naar het hotel (het kantoor van Bishnu zit naast mijn Hotel).. Ondanks dat een taxi geen drol kost. De man die ons overal naartoe bracht vroeg 600 roepie's (5.50?) voor de 3 uur dat hij ons gereden heeft.

Toen we naar het hotel liepen, vertelde hij enthousiast dat we in de duurste winkelstraat van Kathmandu waren.. (Er zat een KFC en nog wat winkels), maar dat is voor hun dus heel chique.. Het verschil is ontzettend groot.. (Zie foto's), en ontzettend heftig. Ik denk dat ik van te voren niet bedacht heb, hoe heftig het eigenlijk zou zijn.. Best naïef.

Andere backpackers die ik ontmoet, gaan bijna allemaal door de bergen trekken en raden me allemaal aan het ook te doen. Ik heb met Bishnu afgesproken dat ik half november misschien met een groep naar Tibet ga. (Gaaaaaaaaaaf)

Morgen ontmoet ik de kindjes in het Navijoty centrum (kinderen met down, en andere geestelijke handicaps) en ga ik keyboards voor ze kopen. Sabin (zoon van Ram, die mij allebei hier ook heel erg helpen) brengt me op de motor er naartoe, super gaaf!! (Sorry mama, ik weet dat je dat niet fijn vindt.. Denk ook maar niet aan het verhaaltje wat ik net over het verkeer vertelde).

Het is hier inmiddels 16.48 en het begint donker en koud te worden, zo vroeg al! Misschien toch maar een jas kopen voor zolang m'n backpack er niet is :)

Nou, dat was blog 1!

Tot latah.